Een tijdje geleden keek ik na onze verhuizing naar de tuin. En ik voelde zoveel blijdschap. Een groot stuk tegels en aan een paar kanten gewoon pure aarde. Ik keek even verder toen ik al fantaserend de frambozen en bramen oogstte in de zomer. Oh daar had ik zin in. Eigen fruit (nou ja fruit uit de grond die ik heb gezaaid). Toen zag ik ineens iets wat ik op die manier nog niet eerder had gezien. Ik zag allemaal oranje bolletjes in de tuin liggen. Sommige groter dan de andere, maar vanuit die zwarte aarde waren ze goed te zien. Het eerste wat in me opkwam was “is dat iets tegen katten of slakken”?
En in een moment zag ik beren of bolletjes op de weg. Ik wist niet wat het was, maar vroeg me af of ik dan wel fruit en groenten kon zaaien in de tuin. Als ik iets niet weet, vraag ik het aan een ander. Ruben was in de buurt en ik zei verschrikt “Ruben zie je die bolletjes, wat zijn dat?”
“Zijn dat niet bolletjes die water absorberen?” Zei hij. Ik zei geen idee, ik heb dat nog niet eerder gezien in een tuin. Blij met zijn antwoord liet ik het even los.
Vandaag, na een meditatie te hebben gedaan over de natuur, voelde ik dat dit het juiste moment was om de tuin in te gaan. De zon scheen en ik was er klaar voor.
Voor het eerst in onze tuin. Voor mijn verjaardag had ik tuingereedschap gekregen en boeken, een kalender en zaad om te zaaien. Ik heb niet altijd groene vingers gehad. Tenminste niet dat ik weet. Ik heb wel altijd koude vingers, misschien is dat een reden dat ik niet zo vaak de tuin in ging.
Dit was tot een tijd geleden. De corona-periode was er (ineens) en we werden ingedeeld voor werk in en om het gebouw. Ik was graag buiten. Het was mooi weer. Ik had een krukje van mijn moeder mee, kniebeschermers van Ruben en een soort pikhouweel om de randjes tussen de tegels schoon te maken. Daarnaast had ik een JBL muziek draagbaar boxje en een emmer om onkruid in te doen. Ik wist mijn god niet wat te doen, maar algauw was dit mijn favoriete werk. Ik haalde netjes alle slakjes en wormpjes voordat ik ging schoffelen uit de mooie aarde en soms zat ik dan urenlang in die grote tuin. Soms als de medewerkers allemaal al naar huis waren, was ik nog bezig om te zijn.
Want dat is wat ik deed, soms maakte ik hele wereldreizen in die tuin. Gewoon door mijn gedachten de vrije loop te laten. Dan weer kwamen er innovatieve ideeën om zaken te verbeteren. Kortom ik genoot van het zijn in de tuin. Het was ook in die periode dat ik stuitte op een boek. Het boek trok me, ik nam het mee naar huis en heb er een tijdje niks mee gedaan. Maar ik was me altijd bewust van dat ik dat boek had. Op een gegeven moment kwam het ter sprake en ik dacht, hey, ik heb dat boek. Ik pakte het uit de kast en begon te lezen. Het was een serie boeken en algauw had ik de hele serie gelezen. Het ging over onze heilige grond en hoe gezond het is om zelf groenten en fruit te verbouwen, hoeveel wijsheid de aarde heeft en hoe we daar op in kunnen tunen. Dus ik vroeg voor mijn verjaardag iets voor de tuin. Ruben en ik woonden in een appartement en hadden niet een eigen tuin, maar ik fantaseerde er wel over. Soms ging ik in het weekend naar tuinland en dan nam ik weer een nieuwe plant mee. Ruben zag me al aankomen, hebben we daar wel ruimte voor? Jawel, voor leven is altijd ruimte! Zei ik dan lachend.
En nu, nu was het zover! Ik pakte mijn gloednieuwe gereedschap. Ik pakte een emmer om de bolletjes in te doen. Het was een soort monnikenwerk, ik houd daarvan. Één voor één pakte ik de bolletjes uit de aarde en deed ze in een emmer. Het geluid van het bolletje die in de emmer viel was haast meditatief. De reden dat ik de bolletjes pakte is omdat ik ze schoon wil maken. En dan later op een plek leggen waar ik denk dat ze het meest harmonisch zijn voor de tuin.
Tijdens het tuinieren begon ik zachtjes te neuriën. Ik ben in mijn element en het voelt alsof de tonen precies in tune zijn met de tuin. Ik heb wel eens gelezen dat bomen het kunnen horen wanneer we zingen en dat er onderzoeken zijn geweest hoe bomen daarop reageren. Ik geloof daar wel in. We communiceren allemaal met vibraties, dus bomen en planten ook. Er is ook wel eens een onderzoek geweest met planten. Tegen de ene plant werden hele onaardige dingen gezegd, die plant kroop van ellende in elkaar. Tegen de andere plant werden positieve dingen gezegd en werd mooie muziek gedraaid. Deze plant bloeide helemaal op. Als je dit interessant vindt, zoek maar eens op Mr Maseru Emoto. Mr emoto deed onderzoek met ijskristallen, zo prachtig mooi.
In ieder geval voelt het superfijn in de tuin. Mensen zeggen vaak doe iets waar je van houdt, dat vind ik soms zo groot. En ik weet heus niet altijd of ik van dingen houd. Daarom heb ik iets anders bedacht. Doe waar jij je holy pace bij voelt. De holy pace is het ritme van jou. Want op het moment dat je iets doet waar jij je eigen ritme bij voelt, is het al snel heilzaam.
Ik wens jullie heel veel zon deze week en dat je, je eigen holy pace voelt